- Miami, bringin' heat for real -

Hello there, 

As we speak zijn wij onderweg naar onze volgende bestemming, St. Augustine in Florida. Echter hebben jullie nog een verhaal over onze dagen in Miami Beach tegoed. 

Ik laat het uitgebreide gedeelte van de reis van Schiphol Amsterdam tot aan Miami Airport maar even achterwege. Een huge luchtzak (voelde aan als vijf meter val) tijdens onze eerste vlucht, een heeele lang rij voor de ESTA-controle op Atlanta en een sprint vanuit daar naar de gate om de vlucht naar Miami te halen vatten onze reis samen. 

Door een verkeerde inschatting van mijzelf kwamen wij 12 uur eerder aan dan eerst gedacht. Vandaar dat wij de eerste nacht dichtbij het vliegveld van Miami geslapen hebben (dit had ik gelukkig in Nederland nog kunnen regelen). Na een 'uitgeruste' nacht (de jetlag hebben de meeste van onze de eerste paar dagen zeker gevoeld) zijn wij vertrokken naar Miami Beach. Hier hebben wij vrijwel direct kennis gemaakt maakt met het strand, of ook wel genoemd South Beach. 

Op onze tweede dag in Miami hebben wij de auto gepakt en zijn wij naar Everglades National Park gereden. De gids van onze airboat-tour zou ons op het water meenemen naar de alligators van de Everglades. Alligators is  misschien een té grote uitspraak. Alligator... wij hebben één alligator ontdekt. Volgens de gids zou het liggen aan de warmte (over die warmte konden wij zeker mee praten), waardoor de alligators het grootste deel van de dag onder water blijven. Helaas voor ons, maar als ik een alligator was, wist ik het ook wel. 

In Miami alleen wonen er al meer dan één miljoen Cubanen. Op straat, in het hotel, in de restaurants en winkels wordt er voornamelijk Spaans gesproken en komen de Engelse woorden er krakkemikkig uit. Dat de invloed van de Zuid-Amerikaanse landen, zoals Venezuela en Cuba, groot is, is vooral te merken in Little Havana. Dit is hét Cuba van Miami. Hier zijn wij de derde dag naartoe gereden. Oude Cubaanse mannen spelen domino op het Maximo Gomez Park (in de volksmond wordt dit het Domino Park genoemd), grote Cubaanse sigaren worden gerold en verkocht. Oftewel, de Cubaanse sfeer is goed te merken. 

Vanuit de Cubaanse wereld zijn wij de graffiti wijk, WynWood, ingerold. Tien jaar geleden was dit een onveilige buurt waar niemand wilde wonen, of zelfs komen. Real estate man Tony Goldman kocht met het geld van zijn vrouw een huis in deze wijk. Door licht aan te brengen in de straten probeerde hij een kleine stap te zetten naar verbetering van WynWood. Uiteindelijk zijn mede dankzij hem de WynWood Walls ontstaan. Een klein park met geschilderde (meestal met graffiti) betonblokken. Niet alleen zijn de kleurige muren binnen de hekken te vinden, maar de hele wijk is daarmee opgefleurd. 

Op de laatste volle dag in Miami leerde wij ook de tropische kant van Florida kennen. Op het ene moment regende en onweerde het, op het andere moment was het weer bloedje heet. Deze dag hebben wij een wijk bezocht die totaal tegenovergesteld is van de wijk WynWood, namelijk Coconut Grove. Een wijk waar de 'betere' Amerikaan woont. De invloed van de Zuid-Amerikaans wereld is hier dan ook een stuk kleiner, dan in de armere gebieden in Miami. Aan het einde van de dag was het weer volledig opgeklaard om weer wat te gaan ondernemen. Wij hebben op Ocean Drive een fiets gepakt en zijn langs de kust gaan fietsen. 

Énfin, wij gaan ons nu op een ander gebied in Florida begeven! 

- Miami, bringin' heat for real -