Uw enige echte verslaggever uit Curaçao, Ed Goselink.

In verband met de fysieke toestand (de hele dag al hoofdpijn) van hoofdredacteur Puck nam verslaggever Ed deze taak waar.

Zaterdag stond het bekende Mambo-Beach (blijkbaar heet dit sinds dit jaar Madeira Beach) op het programma. In de Hyundai reden wij richting de oostkant van het eiland. Aangezien wij al aardig thuis raken in het wegennet op Curaçao hadden wij de eindbestemming al snel bereikt. Na de auto geparkeerd te hebben liepen wij (inclusief koeltas) richting het strand. Aangekomen op het strand werden wij al opgewacht door Big Mamma om het strandgeld te innen en vervolgens kwam Rianne het stoelengeld innen. Ook werd gelijk gemeld dat de koeltas (met de lekkere inhoud) niet toegestaan was. Vaders kon deze vervolgens weer naar de auto brengen. Het strand was mooi en aangezien men hier een hele rotspartij had aangelegd op circa 50 meter van de kust konden wij met een gerust hart snorkelen. Ook hier troffen wij onder water weer tal van mooie en grote vissen aan. Ook ontmoetten wij hier de eerste krabben. Nadat vaders samen met Joris illegaal de inhoud van de koeltas naar de stoelen had gesmokkeld en wij dit lekker hadden opgegeten hebben wij nog een paar uur lekker liggen zonnen en snorkelen.

’s-Avonds hadden wij een reservering in het restaurant De Gouverneur, bij ons al langer bekend, omdat wij hier tijdens de Happy Hour al menig drankje hebben genuttigd. Om half negen schoven wij aan tafel en maakten kennis met onze vaste ober Gerwan, een vrolijke en grappige ober. Hier hebben wij duur maar heerlijk gegeten met zicht op de Anna Baai en de Pondjesbrug. Onze ober gaf vader nog het recept van de heerlijke Cubaanse bananensoep, waar vader voor de grap zei dat als hij in Nederland was maar een keer de soep bij vader moest komen proeven. Nu was dat even toeval, want onze ober ging vanaf 9 september definitief terug naar Nederland (Den Haag). Uiteindelijk werden de adressen uitgewisseld en gingen wij weer naar huis.

Zondag hadden wij een rustige dag gepland met een bezoekje aan Punda, de andere kant van Willemstad. Aangezien men op Curaçao nog niet bekend is met de Koopzondag waren wij snel klaar en hebben wij onze rust gezocht in ons huis.

Joris had al eerder bedacht dat hij ons graag wilde trakteren op een pizza als avondeten. Nadat wij ons gewassen hadden en ons mooi hadden aangekleed gingen wij wederom naar Punda om bij Ciao Italia te gaan eten. Een avond om nooit meer te vergeten, of misschien juist wel. Wij hebben hier als enige gasten aan de Caribische Zee een matige pizza tegen veel te veel geld zitten eten. Onze ober, een vriendelijke surinamer, die aangaf zelf absoluut geen kinderen te willen (?) bood nog een paar gratis dingen aan, maar wij waren blij dat wij uiteindelijk weer op weg konden naar ons huis.

De maandag was ingepland voor een stranddag. Een aanrader volgens veel mensen uit Curaçao, is Porto Marie. Relatief rustig met een mooie aflopende zee, waarin ook weer volop mooie vissen te bewonderen waren. Aangezien wij bewust vroeg van huis waren weggegaan, konden wij onderweg Joris nog even de flamingo’s laten zien en waren wij ruim op tijd om een paar mooie schaduwplekken op het strand te bemachtigen. In onze ’strandtent’ zat nog een ouder paar. Dit bleken Hans en Gerda uit Hendrik ido Ambacht te zijn. Mensen die een huis op Curacao hadden gekocht en zodoende genoten van het strand op Porto Marie. Een gezellige dag. Op de terugweg nog even een lokale Curacaose supermarkt bezocht want vaders ging koken; doperwten, wortels, aardappelen en een heuse gehaktbal. Hij kan echt lekker koken.