One of my biggest dreams.

Vandaag besloten we de dag eens om te draaien. ’S ochtends uiteten, ’s avonds lekker thuis. Zo zaten wij dus om half 9 in de ochtend te eten bij het restaurant ‘Bij Blauw’. Daar hebben we heerlijk genoten van ons zelfgekozen ontbijt met uitzicht op de oceaan. 

Vanuit het restaurant zijn we doorgereden naar het ‘Sea Aquarium’ bij Mambo Beach. We begonnen hier met een zeeleeuwenshow. Blijft geweldig om te zien hoe die beesten al die trucjes doen. Daarna kwam een van mijn grootste dromen tot werkelijkheid. Tijden gehoopt dat ik dit ooit zou kunnen doen. Vandaag was het dan zover. Mama en ik gingen met dolfijnen zwemmen. Wat een toffe ervaring was dat zeg! Van tevoren kregen we enkele instructies over hoe en wat in het water. Daarna was het tijd om in je groep, van zes personen, naar je eigen dolfijnen trainster te gaan. Hier konden wij kennis maken met de dolfijnen Caiyo (geboren in 2004 langs de kust van Cuba en verhuisde in 2008 naar het Sea Aquarium) en Kayena (geboren in 2007 in het Sea Aquarium). Nadat we onze flippers aangetrokken hadden, konden we het water in. We hebben in dit ruime, halve uur gezwommen en gespeeld met de dolfijnen. De spelletjes bestonden uit; rondjes draaien, vinnen vast houden, zwaaien, handstand maken, zingen en kussen. Hiernaast mochten we ook nog stukken met de dolfijnen duiken. Als je de dolfijn eerst zou aaien en daarna de diepte in ging, zou de dolfijn je volgen. En dat was zo! Wat was dat gaaf zeg. Onder water met zo’n groot, maar lief beest naast je. Als je je oor in het water hield, kon je de dolfijnen onderling horen communiceren. Dat was erg indrukwekkend.  

In dit Sea Aquarium leven 17 dolfijnen. 7 hiervan zijn getraind om de open zee in te gaan. Als mensen een duiktrip met dolfijnen boeken, zijn deze 7 dolfijnen er geschikt voor. Het duurt jaren voordat een dolfijn klaar is om de open zee in te gaan. De meeste dolfijnen zijn namelijk geboren in dit Sea Aquarium. Veel dingen die ze buiten zien, hebben ze nog nooit eerder meegemaakt. De dolfijnen vinden het dus erg spannend en eng om naar buiten te gaan. 

Het was een super ervaring. Eentje om nooit, maar dan ook nooit, te vergeten. Dat is weer een punt die ik kan afstrepen van mijn ‘Bucket List’. 

Om 3 uur in de middag zaten we natuurlijk thuis voor de buis. De WK-finale van de Nederlandse Waterpolo Dames mocht zeker niet gemist worden. Het was namelijk al weer even geleden, maar liefst 17 jaar, dat onze dames in deze finale stonden. Helaas hebben ze deze wedstrijd verloren. Maar ondanks deze nederlaag kunnen we weer trots zijn op het behaalde resultaat. Zilver op zo’n belangrijk toernooi, tweede van de wereld. Een top prestatie dus.